anterior    aleatorio / random   autor / author   inicio / home   siguiente / next

        CANTIGA CCLXXIII

Esta é como Santa Maria deu fios a u ome bõo pera coser a savãa do sen altar.

A Madre de Deus que éste do mundo lum' e espello,
sempre nas cousas minguadas acorre e dá conssello.

Desta razon un miragre direy apost' e fremoso,
que fezo Santa Maria, e d' oyr mui saboroso;
esto foi en Ayamonte, logar ja quanto fragoso,
pero terra avondada de perdiz e de cõello.
A Madre de Deus que éste do mundo lum' e espello,
sempre nas cousas minguadas acorre e dá conssello.

Ali á ha eigreja desta Virgen groriosa,
que é dentro no castelo, nen ben feita nen fremosa,
mas pequena e mui pobre e de todo menguadosa,
e campãa á tamanna qual conven ao concello.
A Madre de Deus que éste do mundo lum' e espello,
sempre nas cousas minguadas acorre e dá conssello.

E os panos con que era ende o altar coberto
eran ricos e mui nobres, esto sabemos por certo;
e per cima da eigreja era o teito coberto;
e ostias y menguavan e vynno branqu' e vermello.
A Madre de Deus que éste do mundo lum' e espello,
sempre nas cousas minguadas acorre e dá conssello.

Ond' avo na gran festa desta Virgen en Agosto
que entrou u ome bõo, e viu estar desaposto
o altar e disse logo: «Par Deus, muit' é gran dosto
d'o feito da Virgen santa seer metud' a trebello.
A Madre de Deus que éste do mundo lum' e espello,
sempre nas cousas minguadas acorre e dá conssello.

E pero ora non tenno pera dar y offerenda,
coserei aquestes panos daquest' altar sen contenda,
se poder achar agulla ou fios ou quen mios venda,
pois que malparado vejo jazer aqueste zarello.
A Madre de Deus que éste do mundo lum' e espello,
sempre nas cousas minguadas acorre e dá conssello.

E maa ventura venn' a quen altar assi desbulla:
e poren buscade fios, amigos, ca eu agulla
tenno que non á tan bõa daqui ata Ribadulla
pera cose-los mui toste, pero que vello semello.
A Madre de Deus que éste do mundo lum' e espello,
sempre nas cousas minguadas acorre e dá conssello.

Per cousa que el fezesse nen dissesse nen rogasse
a todos, non foi en preito que sol un fio achasse,
nen aynda enos panos do altar, pero provasse
de sacar end' u enteiro, nen quen lle dissesse dello.
A Madre de Deus que éste do mundo lum' e espello,
sempre nas cousas minguadas acorre e dá conssello.

Estand' assi aquel ome por estes fios coitado
que os aver non podia, catou e viu a seu lado
pender de cima do onbro dous fios, e espantado
foi en muit' a maravilla, dizendo: «Non é anello
A Madre de Deus que éste do mundo lum' e espello,
sempre nas cousas minguadas acorre e dá conssello.

Este miragre, mais novo; e por aquesto, varões,
ena Virgen groriosa ben ted os corações».
E log' ant' o altar todos fezeron sas orações,
e mais lagrimas choraron ca cho un gran botello.
A Madre de Deus que éste do mundo lum' e espello,
sempre nas cousas minguadas acorre e dá conssello.

E levantaron-sse logo, dando grandes adianos
todos a Santa Maria; e el coseu os panos
mui ben con aqueles fios e encobriu os danos,
a pesar do dem' astroso que é peor que golpello.
A Madre de Deus que éste do mundo lum' e espello,
sempre nas cousas minguadas acorre e dá conssello.

autógrafo

Alfonso X el Sabio


subir   poema aleatorio   Cantigas de Santa María   siguiente / next   anterior / previous
manuscrito Manuscrito Códices del Escorial Mss. 5.982 BNE
partitura / partiture Partitura musical